Zaterdag 17 november

In de Utrechtse Jacobikerk bevindt zich nog de enige in Nederland overgebleven kluis: niet naast de kerk maar aangebracht in een ruimte uitgespaard in de westelijke muur van het zuidertransept. In die kluis van 1,75 bij 1 meter, met twee getraliede vensters die uitkomen in de kerk, liet zich omstreeks 1460 Alyt Ponciaens insluiten. 

Alyt was een jonge vrouw die zich op deze radicale wijze afzonderde van het dagelijkse leven in haar zoektocht naar God. We proberen te begrijpen waarom ze dat deed door te kijken naar een fascinerende film over de monniken van het Kartuizerklooster in La Grande Chartreuse in de Franse Alpen. De broeders leven in volstrekte afzondering binnen eenpersoons cellen in het klooster. Ze leven, bidden, werken en studeren in volkomen stilte en afgezonderd van elkaar. 

De film kent dan ook geen muziek (behalve de liederen in het klooster), geen interviews, geen commentaar. We zien alleen het veranderen van de tijd, de seizoenen en de steeds terugkerende elementen van de dag, van het gebed. De film wordt daarmee zelf een spirituele ervaring. 

Tijdens de vertoning in de Jacobikerk klinkt levende muziek van de vrouwelijke componisten Carlotta Ferrari (Variazioni sopra Adoro te devote, speciaal voor deze gelegenheid geschreven) en Jeanne Demessieux (Choral Préludes bij Gregoriaanse hymnen), en van de 20e-eeuwse componist van etherische muziek bij uitstek, Arvo Pärt (Pari Intervallo, My heart's in the Highlands, Vater Unser).

Publiek kan na het wegsterven van de laatste muzikale klanken de kerk verlaten, maar wie gepakt is door het programma zal zonder moeite tot het einde van de film willen blijven, om te genieten van de ruimte en van de stilte. Alyt Ponciaens trekt zich voor eeuwig terug in haar cel en sluit haar ogen voor altijd. 

Toegang € 20,00